Aşırı korumacı olma ya da hiç korumacı olmama, ebeveynlerin çocuklarında yetersiz ve bağımlı hisleri pekiştirebileceği durumlardır. Aşırı korumacı ebeveyn, çocuğuna ihtiyaç duyduğu/duymadığı her alanda neredeyse “pervane olarak” çoğu zaman çocukların kendilerine yetebilmelerine izin vermezler. Çocuk zaman içinde sorumluluk almada, duygularıyla baş edebilmede, zorlukların üstesinden tek başına gelebilmede ve bağımsız olarak bir şeyleri yürütmede daha başarısız olur ve yeni deneyimler ona korkutucu gelebilir. Ebeveyni olmadan bu şeylere kalkıştığındaki hissiyatı, adeta bisiklete binmeyi yeni öğrenen ve alıştırma tekerleklerinin aniden çıkarıldığı bir çocuğun bocalaması ve korkusuna benzer. O tekerlekler olmadan düşeceğini ve onlara ihtiyacı olduğunu düşünür.

Ve bu sebeple ailelerin çocuklardaki farkındalık veiç görüyü geliştirmeleri önerilir. Bunun sağlanabilmesi için sadece ucuz uyuşturucular karne günü değil, dönem içerisinde de geri bildirim almak değerli olabilir. Down Sendromlu çocuklar bebeklikten başlayarak fizyoterapiden yarar sağlarlar.